Moon Blood

มันเกิดขึ้นเร็วจนเราตั้งสติไม่ทัน

ความปรารถนามากมายหลายที่มาโหมซัดให้เราจมลงไปในทะเลกฤษณาเพียงแค่จุมพิตของเราเกิดขึ้น

จากจูบแผ่วเบาสู่ความลึกล้ำช้ำชอก

เขี้ยวยาวของเราสองกัดเจาะริมฝีปากของกันและกันหลั่งรินสายธารพลังแห่งคู่ชีวิตไปทั่วทั้งปากอิ่มไหลย้อยถึงคอให้ลูกหมาได้ดูดเลียจนสะอาดหมดจด

“อ่าา..”

ความกระสันทบทวีเมื่อลูกหมาตัวใหญ่อุ้มผมขึ้นไปนั่งบนตักและไล่จูบบีบเค้นทั่วทั้งร่างกาย

เราทั้งสองบดเบียดเนื้อตัวเข้าหากันไร้ช่องว่าง อาภรที่เคยสวมต่างถูกฉีกทึ้งโยนทิ้งอย่างไร้เยื่อใย

ปลายลิ้นที่แตะลงบนยอดถันและแขนแกร่งที่ดันหลังอยู่ทำให้ผมต้องจิกทึ้งเส้นผมสีดำและกดแนบริมฝีปากหนาให้ได้รับรู้รสชาติน้ำนมมากขึ้น

“หยุดไม่ได้แล้วนะมาร์ค ฉันหยุดตัวเองไม่ได้แล้วนะ”

ไอ้หมาถามเพื่อเตือนสติ

ถ้าย้อนกลับไปหลายวันหลายเดือนก่อนผมคงจะบอกให้มันหยุด

หากแต่วันนี้คำพูดนั้นกลับไม่อยู่ในหัวผมเลย

การใช้ชีวิตอยู่กับไอ้หมาไม่ได้แย่

มันแสดงออกชัดเจนว่าผมเป็นคู่ของมัน

มันปกป้องดูแลผมจนถึงที่สุด

ถึงวันนี้ผมจะยังไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองมากนัก

แต่วันหน้า หมามันคงไม่ผิดหวังในตัวผมแน่นอน

“ไม่ต้องหยุด ฉันเป็นของนาย”

…

“เราเป็นของกันและกัน ชั่วนิรันด์”

.

.

ชั่วนิรันด์ไม่มีจริงสำหรับหมาป่า

หากแต่เวลาสักสองพันปีก็คงจะมากพอให้ผมและมาร์คได้ทดลองใช้ชีวิตคู่ร่วมกันไปจนเบื่อขี้หน้า

จะด้วยเพราะอะไรที่ทำให้มาร์คเปิดใจให้ผมขนาดนี้ก็ตามแต่ ผมน้อมจะรับผิดชอบต่อสิ่งที่ได้กระทำลงไปต่อคู่ชีวิตเสมอ

ขอมา ผมก็จะสนองให้

จะเล็กจะน้อย ผมจะปรนนิบัติวิญญาณอีกหนึ่งดวงของผมให้ดีที่สุด

ผมสาบาน

.

.

ไร้แล้วซึ่งอาภรใดๆติดกาย

มีเพียงแค่กายสองบดเบียดเคล้าคลึงยั่วยุกามารมณ์ของฝ่ายตรงข้าม

สองร่างหนึ่งเล็กหนึ่งใหญ่เรียกร้องไร้แม้อากาศจะแทรกผ่านช่องว่างละหว่างกันได้

ลิ้นหนึ่งร้อนหนึ่งเย็นโรมรันพันตูจนน้ำลายไหลซึมที่มุมปาก

กายแกร่งแข็งเป็นหินอ้อนขอเข้าข้างในวอนนักว่าอยากใส่หากแต่ยังเก้อเพราะก้นมนยังโยกคลึงไม่ผ่อนแรง

“มาร์คขอเถอะ ขอเข้าหน่อยอ่าา..เลิกบดสักที”

“ไม่ชอบหรอ”

ว่าจบก็ยิ่งบดแรงขึ้น

ความร้อนจากการเสียดสีของลำลึงค์และร่องก้นร้อนฉ่าจนทั้งสองต้องครางออกมา

“ชอบน่ะชอบ แต่ตอนนี้ฉันอยากมุดรูแล้ว เลิกเล่นเกมส์”

“พูดจา”

“ please”

จบการร้องขอ ร่างบางที่แต่แรกนั่งบนตักก็ยกก้นขึ้นให้ความยิ่งใหญ่ของไอ้ลูกหมาแทรกกายเข้าไปในโถน้ำผึ้งหวาน

“อ่าา”

“อืมม”

สองร่างที่สอดประสานเริ่มต้นจังหวะควบกันอย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆทวีความเร็วและเพิ่มแรงเสียดทานระหว่างกันขึ้น

มาร์คที่ถูกอัดกระแทกจากด้านล่างร้องครางระงมสลับกับการสอดลิ้นบดจูบและกัดปากอีกคนจนเลือดซิบเพื่อระบายความอัดอั้น เสียวซ่าน และกระสันอยาก ที่ดูจะยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเมื่อคนด้านล่างเร่งแรงกระแทกใส่กันจนตัวโยน

.

.

“แจ็ค..อ๊ะๆ”

“อ่าามาร์คโคตรดี โคตรดีเลย”

พูดเหมือนเพ้อและเร่งความรุนแรงในการร่วมเพศขึ้นอีกตามสัณชาติดิบ

จากที่นั่งก็ลุกขึ้นอุ้มแตงจนคนบนร่างหวีดสนั่นเพราะกลัวตก สั่นเสียวกอดคอเจ้าตัวแน่น

แรงขับเคลื่อนด้วยสัณชาติตามเผ่าพันธุ์ทวีความรุนแรงขึ้นเมื่อผิวเนื้อแกร่งด้านหลังถูกกรีดด้วยกรงเล็บจนเลือดโชก

เสียงคำรามแผดร้องดังลั่นแข่งกับเสียงครางหวีดแหลมเมื่อร่างที่เคยถูกอุ้มโดนทุ่มลงกับเตียง

หัวเล็กถูกกดไว้แนบกับฟูกนอน เอวบางถูกช้อนขึ้นมากัดแจงท่าทางแอ่นรับความคับแน่นที่แล่นอัดจนจุกอยู่ข้างใน

เสียงกระทบของผิวเนื้อดังดูน่ากลัวหากแต่ไม่มีใครยอมถอยห่างออกจากกัน ทั้งสองยังคงกอดรัดฟัดเหวี่ยงและครางกระเส่ากันบนเตียง ผลัดกันรุกผลัดกันรับ แลกเปลี่ยนลมหายใจร้อนลวกที่เกิดขึ้น

กินเวลานับชั่วโมงกว่าลูกหมาจะโผนทะยานสู่ท้องฟ้า ผลิพร่างและแตกสลายในกายขาว

.

.

มาร์คโอบกอดผมแน่นหลังกิจกรรมสานสัมพันของเราจบลง เช่นเดียวกับผมที่โถมตัวลงไปทาบทับและรัดร่างบางใช้แนบชิดสนิทกันมากขึ้น

วันนี้เราก้าวข้ามทุกสิ่งที่จะเป็นเครื่องฉุดรั้งเราให้พลัดพรากจากกันได้แล้ว

แค่เพียงเราปราถนาดีต่อกัน ทำนุถนอมหัวใจของกันและกัน เวลาสองพันปีต่อจากนี้ก็คงจะเดินไปเร็วพิลึก