Rent-boy (jark) ep.21

"ฮรึกๆ"

เสียงสะอื้นไห้และหยาดน้ำตาจากร่างบางตรงหน้า บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าสิ่งมาร์คที่ต้องเผชิญมาตลอดเจ็ดปีนั้นทรมานและเจ็บปวดแค่ไหน

มันดูเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับใครบางคน เพราะมันก็แค่จูบ แค่เอาปากมาแตะปาก หรือมากกว่านั้นนิดหน่อย ทำไมมันถึงได้ยากเย็นสำหรับพ่อของเขานัก

แต่พอได้รู้เหตุผลและสาเหตุจริงๆแล้ว ก็ต้องบอกว่ามันหนักหนาจริงๆ

แต่นับเริ่มจากวันนี้ มาร์คของผมจะต้องไม่กลัวที่จะจูบอีก จูบของเราจะไม่เคล้าน้ำตาของความเจ็บปวด

เพราะผมจะเปลี่ยนให้มันเป็นจูบเคล้าน้ำตาที่จะมีแต่ความรู้สึกรัก มีความสุข และคิดถึงซึ่งกันและกัน

พอแล้วสำหรับจูบฝังใจจากคนที่จากไปไม่มีวันกลับ.....พอแล้ว

"มาร์ค"

"หึ??"

"มองหน้าแจ็ค"

"อื้อ"

"รักกันมั้ย"

"รัก"

"รักแล้ว ต้องไม่ร้องไห้เสียใจกับเรื่องที่ผ่านมาแล้วนะ"

"ฮรึกๆ"

"ปล่อยพอร์ชไป แล้วอยู่กับแจ็ค"

"ฮรึก!"

"ทุกสัมผัสจากนี้ เกิดขึ้นก็เพราะแจ็คไม่ใช่พอร์ช"

"...."

"ไม่ใช่....ไม่ใช่เขาอีกแล้ว"
.
.
.
.
.
.
.

เปลือกตาบางสีมุกค่อยๆปิดลงเมื่อริมฝีปากหนาหยักประทับลงมาเบาๆทั้งสองข้าง พร้อมๆฝ่ามือใหญ่ที่ค่อยโอบประคองแก้มใส และไล้เรียวนิ้วปาดน้ำตาออกเบาๆ

การปลอบประโลมเยียวยาจิตใจที่บอบช้ำค่อยๆดำเนินไป ช้าๆ เรื่อยเอื่อย แต่รู้สึกได้ถึงความใส่ใจที่ส่งมา

แจ็คค่อยๆพรมจูบซับน้ำตาไปทั่วทั้งใบหน้านวล ไล่จากเปลือกตาทั้งสอง มาที่ข้างหมับ ก่อนจะขยับไปกดจุมพิตหนักๆที่หน้าผาก และไล้ปลายจมูกของตนลงตามความโค้งของสันจมูกงามของคนเป็นพ่อ กดจุมพิตเบาๆแสนน่ารักจนดัง(จุ๊บ! )ไปหนึ่งที จนมาร์คต้องลอบยิ้มออกมา และย้ายริมฝีปากหนาลงไปสัมผัสกับแก้มนุ่มทั้งสองข้างและคางเป็นอย่างสุดท้าย ก่อนจะหยุดนิ่ง ห่างจากริมฝีปากงามแค่ไม่ถึงเซ็น พร้อมสอดสายตาประสานสื่อความหมายซึ่งกันและกัน

หนึ่งคนสั่นไหว กลัวไม่เป็นอย่างที่คิด

ส่วนอีกคนตั้งมั่น จะลบสัมผัสที่เป็นพิษนี้ออกไปให้ได้

"ไม่ต้องกลัว  จูบนี้จะไม่เย็นชืดแน่นอน"

สิ้นคำสัญญา ริมฝีบางหยักก็ทาบทับลงไปบนปากอิ่ม สัมผัสแรกของจูบ7ปี เหมือนมีกระแสไฟฟ้าสลับวิ่งผ่าน มันจี๊ดเข้าไปถึงในอก ถึงในหัวใจที่กำลังเพิ่มอัตราการเต้นให้ค่อยๆถี่ขึ้น

กระแสพลังชีวิตอุ่นร้อน ถูกส่งต่อมาให้อย่างที่แจ็คต้องการจะขับไล่ความหนาวเหน็บนี้

และยิ่งเมื่อแจ็คขยับ กดย้ำน้ำหนักลงมา ความร้อนที่มีก็ยิ่งเหมือนจะแผ่ซ่านไปทั่วทั้งใบหน้า และเพิ่มความร้อนขึ้นเรื่อยๆเมื่อเรียวลิ้นหนาพยายามสอดแทรกเข้ามาได้สำเร็จ ดูดดึง หยอกล้อ และค่อยๆทวีความรุนแรงขึ้น?

มาร์คที่เคยหวาดกลัวจุมพิตตลอดมา ตอนนี้แทบไม่เหลือสติให้คิดกังวลหรือนึกถึงความรู้สึกในอดีตอีกแล้ว เมื่อคนตรงหน้ามอมเมาเขาด้วยสัมผัสหวามไหว ริมฝีปากบดเบียด ฝ่ามือเค้นและลูบคลำ บีบขยำและปอกลอกเสื้อผ้าของมาร์คทิ้งไปหมดสิ้น เหลือไว้แค่ร่างนวลเปลื่อยเปล่า หน้าเห่อร้อนและริมฝีปากบวมฉึ่ง จากการแลกน้ำลายใส่กันมา ทั้งยังตื่นตัวไปทุกอนูเพื่อต้องตอบรับสัมผัสจากคนตรงหน้าได้อย่างเต็มที่

ไม่มีแล้วความหนาบเหน็บในใจจากการสูญเสีย

ไม่มีแล้วสัมผัสแย่ๆที่เกือบทำให้มาร์คแตกสลาย

จากนี้ จะเหลือแค่สัมผัสของความมีชีวิตชีวา อบอุ่น ร้อนลวก และแผดเผา

จากเขา ที่มอบสู่มาร์ค
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"uhhhh...jack!! fuck that was so harsh!

"you want save right?"

"no..!! oh god!!! you very deep inside me!!"

"don't like?"

"i like...fuck me harder baby"

"will do"

"uhhhh"
.
.
.
.
.
go joy.