JARK ft. อี้หลิน

:จะพูดอะไรก็พูดมา

:เรื่องอี้หน่ะ เอินจะฟ้องจริงหรอ

:จริง...เอินอยากได้สิทธิ์เลี้ยงดูลูก

:แต่มัน22แล้วนะ มันอยู่กับเราอีกไม่กี่ปีหรอก เดี๋ยวมันก็หนีไปมีเมียแล้ว หลินก็เหมือนกัน

:จะเหลือกี่ปีก็ช่างมัน เอินแค่ต้องการได้ลูกกลับมาอยู่ใกล้ๆ อยู่ในปกครองของเอิน

:แต่แค่เรากลับมาอยู่ด้วยกัน เอินก็ได้อยู่ใกล้อี้แล้วนะ ลูกแฮปปี้ด้วย

:อยากอยู่แค่กับลูก ตัวแถมไม่เอา

:หูยยย..ถ้าจะพูดถึงตัวแถมอ่ะนะ มันก็ต้องหมายถึงไอ้สองตัวข้างนอกนู่น ไม่ใช่แจ็ค

:ไม่...เธอนั่นแหล่ะตัวแถม

:อ้อ...เป็นตัวแถมลูกไว้ในท้องเอินงี้ป่ะ

:ไอ้เตี้ย!!!

:โอ้ย!! มันเจ็บนะเอิน ดีนะแค่หมอน

:ไม่เอาอุดจมูกให้ตายๆไปก็ดีแค่ไหนแล้ว..แฮ่กๆ..โว้ย!!ร้อน!! เร่งแอร์ดิ

:เป็นอะไรมากป่ะเนี่ย เมนมารึไง สวิงชิบหายเลย

:เร็วๆ!

:แต่นี่มัน 20แล้วนะ

:ร้อน!! เอา18

:จะไม่นอนแข็งกันในนี้ถูกมะ

:ร้อนหน่ะแจ็ค

:!!??...เดี๋ยวเอิน!..ถอดเสื้อทำไม!

:มันร้อน~

อึก~ เสียงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ของร่างที่นั่งอยู่ปลายเตียงดังขึ้น เมื่ออีกหนึ่งร่างบางของคนบนเตียงนอนเดียวกันอยู่ดีๆก็ถอดเสื้อที่ใส่อยู่โยนทิ้งไป เหลือไว้แค่กางเกงขาสั้นที่เจ้าตัวใส่มา

เปิดเผยให้เห็นผิวเนื้อขาวผ่องที่พราวไปด้วยเม็ดเหงื่อเล็กๆทั่วทั้งตัว บ่งบอกว่าที่เจ้าตัวบ่นร้อนนั้นเป็นเรื่องจริงไม่ได้แหกตา

แต่นี่เปิดแอร์ 18องศานะ เขาที่ว่าขี้ร้อนๆยังหนาวเลย แล้วทำไมคนขี้หนาวอย่างเอินถึงได้บ่นร้อนได้? เกิดอะไรขึ้นวะ
.
.
.
.
.

เดี๋ยวนะ...น้ำ??

เอาแล้ว...ไอ้สองพี่น้องนั่นเล่นกูแล้ว ให้มันได้แบบนี้ มันชั่วได้ใครวะลูกกูเนี่ย

:แจ็ค~ลดแอร์อีกได้มั้ย

:ลดไม่ได้แล้วเอิน แจ็คหนาว

:แต่เอินร้อน

:อาบน้ำป่ะ ลุกไปอาบน้ำเลยจะได้หายร้อน

:ไม่เอา...ไม่ลุก

:ไม่เอาไม่ได้ เอินต้องไปอาบน้ำเดี๋ยว อาการจะได้ทุเลา

:แจ็ค...เอินลุกไม่ได้~

:หือ??

:อาย~

แม่งเอ๊ย!!...อี้หลิน!!...พวกแกมันทำให้พ่อรู้สึกเหมือนตอน14 ตอนที่มอมยาเอินครั้งแรก~

ลูกที่ดี ทำแม่มึงตื่นเต็มที่เลยนะ งานหนักจะตกอยู่ที่ใครหล่ะ อยู่ที่พ่ออย่างกูแน่ๆ ก็แม่มึงยั่วขนาดนี้

ผิวขาวๆ ปากแดงๆ แก้มสุกปลั่ง กำลังนอนหอบพร้อมเหงื่อไหลไคลย้อยเสียดสีเนื้อตัวไปกับผ้าปูที่นอนจนผิวขาวๆนั้นขึ้นสีแดงระเรื่อ กูจะทนได้ยังไง...ถามก่อน

:เอิน

:แจ็ค~เอินปวด ปวดมาก อ๊า~

:.....

:ช่วยที

:!!??

:ช่วยทีได้มั้ย

:แต่เอินยังโกรธแจ็คอยู่

:ไม่...ไม่โกรธแล้ว

:...

:นะ...ช่วยเอินทีแจ็ค เอินไม่อยากทรมานอีกแล..อื้ออออ

:อื้มมม...อย่ามาขอให้หยุดกลางทางละกัน

:ไปให้สุดทางเลย

:โอเค...อื้มมมม

ในห้องปิดตายที่อุณหภูมิลดต่ำจนเย็นเยือกที่ 18องศาเซลเซียส ยังมีสองร่างเปลือยเปล่า ร้อนเร่า แลกเปลี่ยนสัมผัสของกันและกันเพื่อขับไล่ความร้อนจากภายในกายให้ลดน้อยลง

ไม่มีคำพูดคุยใดที่จะนับเป็นประโยคสนทนาระหว่างคนสองคนนี้ได้เลย นอกจากเสียงครางในลำคอของพวกเขา ทั้งคู่ใช้เพียงภาษากาย แลกเปลี่ยนและสื่อสารออกถึงความโหยหาและคิดถึง ที่ตลอดยี่สิปปีที่ผ่านมาไม่มีโอกาสได้ทำ

แจ็คผลักไส เสือกสนเนื้อตัวๆเองให้แนบนิดชิดสนิททุกครั้งที่ได้เข้าไปถึงจุดลึกสุดของตัวเอิน เช่นเดียวกับเอินที่ทั้งก่ายทั้งกอดให้อีกคนได้สัมผัสในทุกๆซอกมุมของตัวเอง แม้บางทีจะจุกจากสัมผัสรุนแรงและแรงกระแทกจากร่างด้านบน แต่เขาก็ไม่เคยปล่อยให้แจ็คหลุดออกไปจากอ้อมกอดเลย หนำซ้ำยังใช้สองขาเรียวเกี่ยวรัดช่วงเอวสอบของแจ็คไว้แน่น ราวกับกลัวว่าเขาจะหายไปอีก

แฮ่กๆๆ

:คิดถึง...โคตรคิดถึงเอินเลย

:อือ...อ๊า~

:ยกโทษให้แจ็คนะ นะครับคนดี แล้วกลับมาอยู่ด้วยกัน

:...

:เอิน

:ค่อยคุยพรุ่งนี้ได้มั้ย ทำต่อให้เสร็จก่อน เอินไม่ไหวแล้ว...อ่าาา

และแค่คำร้องขอของเอินถูกเอ่ยขึ้น แจ็คก็ไม่ลังเลที่จะสานต่อสิ่งที่คั่งค้างต่อให้จบสิ้น ร่างหนาเสือกไสกระแทกกระทั้นเข้าใส่ร่างบางของอีกคนจนครวญครางไม่เป็นภาษา เช่นเดียวกับเอินที่ก็ระบายความจุก เสียด เสียวนี้ด้วยการจิกทึ้งแผ่นหลังแกร่งจนเป็นทางยาว ก่อนจะต้องหวีดร้องเสียงแหลมเมื่อแจ็คเร่งความเร็วขึ้นเพื่อจบเกมส์สวาทนี้และปลดปล่อยเลือดเนื้อมีชีวิตเข้าไปในตัวแม่ของลูกเขาจนหมดสิ้น
.
.
.
TBC.